De maatregelen zijn stuk voor stuk in het leven geroepen om mensen te manipuleren en indoctrineren. Meteen terug naar normaal, zou je zeggen. Carool vraagt zich het volgende af; wat is eigenlijk normaal?
Deze vraag heb ik mij de laatste maanden meerdere keren gesteld. We roepen namelijk met steeds meer mensen dat we graag terug willen naar het ‘oude normaal.’
Maar is dit ook echt wat we willen? Want, wanneer ik denk aan het ‘oude normaal’, krijg ik bepaalde beelden op mijn netvlies die daarbij horen. De mainstream media
vol met leugens en het acht uur journaal met halve waarheden. Om nog maar niet te spreken van een stortvloed aan propaganda, polarisatie en censuur.
Vier keer is mijn LinkedIn account geblokkeerd, als gevolg van het schrijven van columns als deze met een eigen mening. Gewone stukjes tekst. Wanneer je de definitie van ‘normaal’ opzoekt, staat er het volgende:
"Normaal is datgene wat door de meeste mensen geaccepteerd wordt of dat wat de meeste mensen doen"
Dat is eigenaardig. Wanneer je iets met een meerderheid doet, valt dat automatisch onder de noemer normaal. Dus omdat we met z’n allen meer geld betalen voor gezonde dan ongezonde voeding, valt dit onder het kopje ‘normaal.’ We accepteren een achterhaald onderwijs en overheidssysteem , de massa-industrie en de massaproductie. Heel normaal. We vinden het blijkbaar oké dat de mens een product is geworden, dat kindermisbruik en mensenhandel in de doofpot worden gestopt en er iedere dag kilometers aan bossen worden gekapt. Ook aanvaarden we zonder slag of stoot dat je elkaar niet meer mag aanraken, je grootouders niet meer mag bezoeken en mondkapjes moet dragen. Wat we met de meeste mensen doen, wordt volgens het woordenboek beschreven als normaal.
Serieus?
Wanneer dit het geval is, klopt er in mijn beleving iets niet aan de definitie van het woord normaal. En wil ik persoonlijk al helemaal niet terug naar het oude normaal. Een paar synoniemen voor het woord normaal liegen er ook niet om. Ik citeer: gebruikelijk, gemiddeld, standaard en doorsnee. Jakkes. Wanneer ik dit tot mij door laat dringen besef ik dat ik nooit normaal ben geweest , nooit zal worden en al helemaal niet wil zijn. Om mij gelukkig te kunnen voelen in een nieuwe wereld, wil ik in eerste instantie mezelf kunnen zijn. Dan maar eigenaardig , enigszins rebels en ongewoon. Zolang ik maar vrij mag zijn in wie ik ben en hoe ik het leven wil ervaren. En niet meer belemmerd word in mijn primaire behoefte om te schrijven.
Aan de ander natuurlijk de vrije keuze mijn teksten wel of niet te lezen. Want laten we welwezen; een gewaarschuwd mens telt voor twee. Be aware of the Carola-Virus. My columns are addictive.
