Soms zijn er van die dagen dat ook ik inspiratieloos ben. Eigenlijk is dat niet het juiste woord. Inspiratie genoeg, maar ik ben enigszins murw geslagen door wat ik om mij heen zie gebeuren. Ik blijf mij verbazen over alle mensen in het algemeen. Wereldwijd. Hoe kan het toch dat zoveel mensen de onzin en het onrecht wat hen wordt aangedaan voor zoete koek slikken? En blijven slikken? Ik weet eigenlijk niet wat ik erger vind. De leugens of de mensen die erin blijven geloven. Het is in ieder geval beiden doodvermoeiend.
Voor het eerst twijfelde ik gisteravond, toen ik ging slapen, aan het nut van mijn columns. Het voelt als een druppel op een gloeiende plaat. Datzelfde gevoel bekroop mij nog steeds toen ik vanochtend met de honden buiten liep. Een schreeuw in een lege woestijn. En met zo’n gevoel de dag beginnen, voorspelt weinig goeds en wakkert zeker geen inspiratie aan.
Soms helpt het mij om weer even naar de mainstream media te kijken. Een stukje Beau en Op1 kijken, en wat online bladeren door de krantenkoppen. Dat geeft vaak de nodige irritatie en wrijving, wat mij meestal weer snel in de pen doet klimmen. Een soort olie op het vuur gooien. En, jawel, een tekst van RTL Nieuws, geschreven door Fabio Bravo Rebolledo schudde mij letterlijk wakker. Met de meest misleidende kop aller tijden: "Angst regeert in India: Als je nu ziek wordt door corona, is Delhi de hel". En teksten als: "Bijna 400.000 besmettingen op één dag. Zoveel doden dat er niet eens ruimte genoeg is om iedereen te kunnen cremeren." In één klap was mijn inspiratie en vooral motivatie weer terug.
De leugen regeert
De leugens worden net zolang getolereerd totdat er iemand is die opstaat en keihard op de rem trapt. Stop. Het is genoeg geweest. Vorige week heb ik de column ‘De mutanten’ geschreven waar ik ook de toestand in India aanhaalde. En hoogstwaarschijnlijk ben ik nog niet duidelijk genoeg geweest. Zolang er bij RTL zich iemand journalist noemt terwijl hij niets anders dan uit de duim gezogen verhaaltjes aan het verspreiden is, is mijn boodschap niet aangekomen. Het maakt mij niet een beetje boos, maar woest en intens verdrietig. De leugen regeert ten koste van het leven van miljoenen mensen. Het doel is de heilige graal, de vaccinatie, en Big Pharma blijven spekken. En ze gaan letterlijk over lijken.
In hetzelfde stuk tekst vertelt India-correspondent Eva Oude Elferink over de schrijnende situatie en de angst in het land: "Er is een enorm gevoel van wanhoop." Daar heeft ze gelijk in. Jammer en een grote gemiste kans dat ze niet vertelt waarom die wanhoop er in India is. Als lezer neem je automatisch aan dat de mensen in India bang zijn voor het virus, aangezien er zoveel besmettingen bij komen iedere dag. Dit is geen nieuws. Dit is onzin verkopen. Angst zaaien. De wereld nogmaals op z’n kop zetten met als doel om mensen te motiveren zich te laten vaccineren. En hé, je ziet het pas als je het doorhebt. De media zijn een virus. Maar het grootste virus is waar de mensen in India daadwerkelijk aan sterven. Honger.
Covid zonder klachten
Alle sloppenwijken zijn in quarantaine gezet. Niemand mag erin en niemand mag eruit. Zonder dat er voedsel, water of medicijnen aanwezig zijn. Dit zijn de hedendaagse concentratiekampen waar de mensen zullen sterven van de honger. Het is pure genocide. Volkerenmoord. Niks geen covid. En zeker geen Indiase variant. De reden waarom India juist helemaal niet geraakt is door een virus, volgens wetenschappers, is omdat de mensen al een goede weerstand hebben opgebouwd. Het gros leeft buiten, op straat. Daar zijn geen water en zeep aanwezig en dus kan het immuunsysteem doen waar het voor bestemd is; de mensen beschermen tegen bacteriën, virussen en andere ziektekiemen.
Vanaf september 2020 zijn ze daar begonnen met verplicht testen en opeens waren daar besmettingen. Geen klachten, maar wel een groei van positieve testen. Het is maar net hoe je er naar kijkt. En zie eens hoe de negatieve bal aan het rollen is. Bijna niemand vliegt meer op India. En Australië deelt heel hoge boetes uit, wanneer je vanuit India het continent wilt binnenkomen. Niemand kijkt naar de feiten, maar wandelt zonder na te denken met de hoax mee.
Moord
Meer dan twintig jaar heb ik vrijwilligerswerk gedaan in India. Ik denk dat het mij daarom ook meer raakt. Ik heb lang niet gehuild, maar vanochtend zat ik er echt even doorheen. De leugens. Het onrecht. En vooral de onmacht. Wie ben ik in mijn eentje om hier iets aan te doen? Maar niets doen is geen optie. En bij deze doe ik dan ook een dringende oproep. Een noodkreet. Ik wil naar India. Naar de plek wat men nu de brandende hel noemt. Delhi. Welke investeerder(s) sponsort mijn reis en mijn missie? En welke echte journalist staat op en gaat met mij mee. Ik wil aan de hele wereld laten zien wat er werkelijk aan de hand is. De mensen sterven van de honger en worden aan hun lot overgelaten. Bewust. Het is moord en niets anders dan dat. Dit moet stoppen. En nee, ik kan niet in mijn eentje de wereld redden, maar wegkijken maakt mij net zo schuldig. Wie helpt mee?
